Brunon Kudera

Brunon Kudera (ur. 18 czerwca 1876 w Mysłowicach, zm. 11 lutego 1940 we Lwowie) – adwokat, śląski działacz społeczno-polityczny i wiceburmistrz Mysłowic.

Życiorys

W 1903 r. ukończył studia prawnicze na uniwersytecie we Wrocławiu. Tamże, wspólnie z Wojciechem Korfantym, Konstantynem Wolnym, Jakubem Kowalczykiem i Janem Dembińskim, działał w zakazanym w roku 1899 propolskim Towarzystwie Akademików Górnoślązaków. Po studiach pracował jako adwokat na Górnym Śląsku, angażując się w działalność w propolskich organizacjach społecznych i politycznych: m.in. w Zw.G. „Sokół”, Zjednoczeniu Zawodowym Polskim, Związku Inteligencji Polskiej na Górnym Śląsku. Ponadto był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku, dyrektorem Uniwersytetu Ludowego w Bytomiu i członkiem Rady Nadzorczej spółki czasopisma „Katolik” w Bytomiu. W 1919 został wybrany do rady miejskiej Bytomia, gdzie przewodniczył Polskiemu Klubowi Radnych, wspomagając jednocześnie sekretariat plebiscytowy. Po plebiscycie i III powstaniu śląskim oraz przyznaniu Bytomia Niemcom wrócił do Mysłowic, gdzie w 1922 otworzył kancelarię adwokacką i notarialną. W tym samym roku został radnym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej Województwa Śląskiego. W 1927 został wybrany wiceburmistrzem Mysłowic.

We wrześniu 1939 roku, podczas ucieczki przed Niemcami, został w pobliżu Lwowa aresztowany przez władze sowieckie i uwięziony w obozie w Charkowie, z którego został zwolniony na początku 1940 roku, w stanie bliskim załamania nerwowego. Zmarł we Lwowie kilka tygodni później.