British Rail Mark 3
 | Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 Wagon Mark 3 operatora | |||
| Producent | BREL | ||
|---|---|---|---|
| Lata budowy | 1975–1988 | ||
| Wymiary | |||
| Długość | 23 m | ||
| Parametry eksploatacyjne | |||
| Maksymalna prędkość eksploatacyjna | 201 km/h[1] | ||
| |||
British Rail Mark 3 – seria brytyjskich wagonów kolejowych budowana w zakładach BREL w latach 1975–1988, przeznaczona do stosowania w pociągach klasy InterCity. Większość wagonów, występująca w wielu wariantach, jest nadal wykorzystywana, w szczególności w połączeniu z dwoma lokomotywami British Rail Class 43, tworząc składy Intercity 125. Niektórzy operatorzy wykorzystują je także w składach klasycznych, razem z lokomotywą British Rail Class 67. Wagony Mark 3 posiadają udoskonalone zawieszenie pneumatyczne, dzięki czemu wyróżniają się wyjątkowo płynną jazdą[2]. Wagony te posiadają nietypowy system otwierania drzwi – klamka znajduje się jedynie na zewnątrz wagonu i aby otworzyć drzwi od środka należy najpierw otworzyć okno znajdujące się w drzwiach wagonu.
