Bohr (pierwiastek)

Pierwiastka bohr (l.a. 107) nie należy mylić z pierwiastkiem bor (l.a. 5).

Bohr
seaborg ← bohr → has
Re
↑
Bh
↓
Ups
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
107
Bh
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

bohr, Bh, 107
(łac. bohrium)

Grupa, okres, blok

7 (VIIB), 7, d

Stopień utlenienia

VII

Właściwości metaliczne

metal przejściowy

Masa atomowa

[270][1][a]

Numer CAS

54037-14-8

Właściwości atomowe
Konfiguracja elektronowa

[Rn]5f146d57s2

Zapełnienie powłok

2, 8, 18, 32, 32, 13, 2
(wizualizacja powłok)

Najbardziej stabilne izotopy
izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r.
264Bh {syn.} 0,97 s α 9,48 260Db
267Bh {syn.} 17 s α 8,83 263Db
270Bh {syn.} 61 s α 8,93 266Db
272Bh {syn.} 9,8 s α 9,02 268Db
274Bh {syn.} ~53 s α 8,93 270Db
Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Bohr (Bh, łac. bohrium), wcześniej unnilseptium (Uns) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z grupy manganowców. Nie występuje naturalnie na Ziemi. Nazwa pochodzi od nazwiska duńskiego fizyka Nielsa Bohra.

Historia

Został pierwszy raz wytworzony w 1976 roku w Związku Radzieckim przez zespół pod kierownictwem Jurija Oganiesiana w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej. Wytworzono tam izotop 261Bh z okresem połowicznego rozpadu około 10 ms. Atomy bohru uzyskano przez bombardowanie 204Bi jądrami 54Cr.

W roku 1981 niemiecki zespół naukowców kierowany przez Petera Armbrustera i Gottfrieda Münzenberga w Darmstadt dokonał innej przemiany jądrowej i uzyskał izotop 262Bh.

Niemcy zaproponowali nazwać go nielsbohr (Ns), aby uhonorować Nielsa Bohra, a Rosjanie chcieli nadać mu nazwę dubn. W roku 1994 komitet IUPAC zaproponował nazwanie pierwiastka 107 na cześć Bohra. W roku 1997 międzynarodowa społeczność nadała mu dzisiejszą nazwę.

Wymowa

Komisja Nomenklatury Polskiego Towarzystwa Chemicznego zaleca wymowę litery „h” w nazwie „bohr”, aby odróżnić go od pierwiastka boru (B)[2].

Uwagi

  1. ↑ Wartość w nawiasach klamrowych jest liczbą masową najtrwalszego izotopu tego pierwiastka, z uwagi na to, że nie posiada on trwałych izotopów, a tym samym niemożliwe jest wyznaczenie dla niego standardowej względnej masy atomowej. Bezwzględna masa atomowa tego izotopu wynosi: 270,13337 u (270
    Bh    ) (patrz: publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI: 10.1515/pac-2019-0603 (ang.)).

Przypisy

  1. ↑ ThomasT. Prohaska ThomasT. i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI: 10.1515/pac-2019-0603  (ang.).
  2. ↑ Zofia Stasicka, Przewodnicząca Komisji Nomenklatury Nieorganicznej PTCh: Nazwy pierwiastków 104 -109, Orbital 5/99.
p • d • e
Układ okresowy pierwiastków
1 2   3[i] 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
1 H   He
2 Li Be   B C N O F Ne
3 Na Mg   Al Si P S Cl Ar
4 K Ca   Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5 Rb Sr   Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
6 Cs Ba   La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
7 Fr Ra   Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
8 Uue Ubn ✱  
  ✱ Ubu Ubb Ubt Ubq Ubp Ubh Ubs ...[ii]  
Metale alkaliczne Metale ziem
alkalicznych 		Lantanowce Aktynowce Metale przejściowe Metale Półmetale Niemetale Halogeny Gazy szlachetne Właściwości
nieznane
  1. ↑ Alternatywnie do skandowców zalicza się często nie lutet i lorens, lecz lantan, aktyn oraz hipotetyczny unbiun.
  2. ↑ Budowa 8. okresu jest przedmiotem badań teoretycznych i dokładne umiejscowienie pierwiastków tego okresu w ramach układu okresowego jest niepewne.