Bogusław Dobrzycki
 Bogusław Dobrzycki przed 1928 rokiem | |||
| Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1875 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 listopada 1948 | ||
| Prezes/Dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu | |||
| Okres | od 1920 | ||
| Poprzednik | Benon Rutkowski | ||
| Następca | Stanisław Ruciński | ||
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Katowicach | |||
| Okres | od 1926 | ||
| Poprzednik | Stanisław Ruciński | ||
| Następca | Mieczysław Niebieszczański | ||
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Gdańsku | |||
| Okres | od 1929 | ||
| Poprzednik | Tadeusz Czarnowski | ||
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Toruniu | |||
| Okres | od 1933 | ||
| Następca | Jan Lorffing | ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
Bogusław Dobrzycki herbu Leszczyc (ur. 23 listopada 1875 w Poznaniu, zm. 13 listopada 1948 tamże) – polski inżynier i menedżer kolejowy II RP.
Życiorys
Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu oraz Politechniki w Brunszwiku, gdzie uzyskał dyplom inżyniera budowy maszyn. Był właścicielem Fabryki i Składu Machin dla Rolnictwa, Lejarni Żelaza i Spiżu – M. Arnold, Ostrów (1910–1919). Podczas I wojny światowej był podporucznikiem obserwatorem lotnictwa pruskiego. Był naczelnikiem Urzędu Wodnego we Frankopolu nad Bugiem (1916). Budował Stację Lotniczą w Toruniu (1918). Członek komisji w niemiecko-rosyjskiej konferencji pokojowej w Brześciu nad Bugiem (1918)[1].
W wyniku powstania wielkopolskiego został kierownikiem Wydziału Komunikacji Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu[2]. Pełnił funkcję prezesa dyrekcji kolei – w Poznaniu (1920–1926), Katowicach (1926–1929), Gdańsku (1929–1933), następnie przeniesionej do Torunia (1933–1938)[3]. Jako delegat ówczesnego Ministerstwa Kolei Żelaznych, w czerwcu 1922, przekazał kierownictwo dyrekcji w ręce pierwszego prezesa polskiej Dyrekcji Kolei Państwowych w Katowicach dra Bolesława Sikorskiego. Twórca węzła kolejowo-portowego w Gdyni[4]. Nadzorował uruchamianie magistrali węglowej polsko-francuskiej linii Herby Nowe-Gdynia (1935–1937)[5]. Po wojnie pracował w Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu[6].
Członek Wydziału Wykonawczego Pomorskiego Wojewódzkiego Komitetu Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu w 1938 roku[7].
Powierzono mu też kierownictwo Gdańskiej Macierzy Szkolnej (1929–1933)[potrzebny przypis] i delegatury Ligi Popierania Turystyki w Toruniu[5].
Podporucznik rezerwy Korpusu Oficerów Aeronautyki[potrzebny przypis].
Zmarł w Poznaniu. Pochowany na cmentarzu Jeżyckim (kwatera L-1-44)[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[10]
- Medal Niepodległości (19 grudnia 1933)[11]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii[6]
Przypisy
- ↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 48.
- ↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 48–49.
- ↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 49–50.
- ↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 49.
- ↑ a b Przybyszewski 2002 ↓, s. 50.
- ↑ a b Przybyszewski 2002 ↓, s. 51.
- ↑ Pomorski Wojewódzki Komitet Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu : Obywatele! [Inc.:] W dniach 19 i 20 czerwca 1938 r., Pomorze święcić będzie w obecności Pana Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza, dzień wielkiego tryumfu ofiarności [...]
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-01-05] .
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie kolejowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Henryk Jarus: 60-lecie Polskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach, Trakcja i Wagony, nr 8/1982.
- Kazimierz Przybyszewski: Dobrzycki Bogusław. W: Toruński Słownik Biograficzny. Krzysztof Mikulski (red.). T. 3. Toruń: Towarzystwo Miłośników Torunia, 2002.
- Stanisław Wilimberg (red.): 75 lat Północnego Okręgu kolei Państwowych, PDOKP Gdańsk 1996.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Bogusława Dobrzyckiego w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):
