Blanche Sweet
 | |||
| Imię i nazwisko | Sarah Blanche Sweet | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 czerwca 1896 | ||
| Data i miejsce śmierci | 6 września 1986 | ||
| Zawód | aktorka | ||
| |||
Blanche Sweet (ur. 18 czerwca 1896 w Chicago, zm. 6 września 1986 w Nowym Jorku[1]) – amerykańska aktorka filmowa.
Życiorys
Urodziła się 18 czerwca 1896 r. Była córką tancerki o imieniu Pearl oraz handlarza winem Gilberta Sweet. Tuż po urodzeniu została porzucona przez ojca, matka zmarła niedługo później. Dziewczynką zaopiekowała się babcia, Core Alexander[2]. Blanche zaczęła występować mając 18 miesięcy. Nazywano ją wtedy Baby Blanche lub Little Blanche[1]. Od 1902 roku przez trzy lata była częścią trupy wędrownego śpiewaka Chaucneya Olcotta[2].
W 1906 r. Blanche nawiązała na nowo relacje z ojcem i zamieszkała z nim w San Francisco. W tamtym czasie zainteresowała się tańcem. Przeprowadziła się do Berkeley, gdzie pobierała lekcje tańca u Ruth St. Denis, jednak ze względu na problemy finansowe przeniosła się do Nowego Jork, gdzie zarabiała występując. Z pozyskanych pieniędzy opłacała kolejne lekcje tańca, m.in. u Gertrude Hoffman[3].
W wieku 13 lat zadebiutowała w wytwórni Biograph, gdzie grała w filmach Davida Warka Griffitha, szybko stając się jedną z jego ulubionych aktorek[3][4]. W 1914 r. po tytułowej roli w filmie Judyta z Betulii odeszła z Biographu. W kolejnych latach pracowała m.in. dla Jessego Lasky, Cecila B.DeMille’a i jego brata Williama C. de Mille'a oraz Marshalla Neilana[4]. Ten ostatni został jej mężem w 1922 r. (para rozwiodła się w 1929 r.)[1].
Jako aktorka największą popularnością cieszyła się w okresie do końca I wojny światowej. W późniejszym okresie jej sukcesy były mniejsze, lecz nadal istotne. Ostatecznie jednak jej kariera filmowa skończyła się po występie w kilku filmach dźwiękowych. W latach 30. wróciła do występów scenicznych[5]. W 1936 r. wyszła za aktora Raymonda Hacketta[1]. W późniejszych latach prowadziła też własny program radiowy. W latach 50. XX wieku porzuciła karierę i pracowała jako sprzedawczyni w Nowym Jorku. Od lat 60. aż do swojej śmierci zaangażowana była w szerzenie wiedzy o kinie niemym, m.in. w ramach współpracy z Museum of Modern Art[6].
Filmografia
- 1909: Spekulant zbożowy
- 1911: Country Lovers
- 1911: How She Triumphed
- 1911: A Smile of a Child
- 1913: Śmiertelny maraton
- 1914: Ucieczka
- 1914: Zemsta sumienia jako Annabel
- 1914: Judyta z Betulii jako Judyta
- 1915: Warrenowie z Wirginii
- 1917: Milczący partner
- 1920: Dziewczyna w sieci
- 1923: Dusze na sprzedaż
- 1924: Tessa D'Ubervilles
- 1926: Siedem żon Sinobrodego
- 1982: Before the Nickelodeon: The Early Cinema of Edwin S. Porter jako ona sama / Narratorka
Przypisy
- ↑ a b c d TomT. Pendergast TomT., SaraS. Pendergast SaraS., International Dictionary of Films and Filmmakers: Actors and actresses, St. James Press, 2000, s. 1177, ISBN 978-1-55862-452-8 [dostęp 2017-12-27] (ang.).
- ↑ a b Eric L.E.L. Flom Eric L.E.L., Silent Film Stars on the Stages of Seattle: A History of Performances by Hollywood Notables, McFarland, 2009, s. 217, ISBN 978-0-7864-3908-9 [dostęp 2018-01-04] (ang.).
- ↑ a b Eric L.E.L. Flom Eric L.E.L., Silent Film Stars on the Stages of Seattle: A History of Performances by Hollywood Notables, McFarland, 2009, s. 218, ISBN 978-0-7864-3908-9 [dostęp 2018-01-04] (ang.).
- ↑ a b CharlieCh. Keil CharlieCh., Sweet, Blanche, [w:] RichardR. Abel, Encyclopedia of early cinema, London: Routledge, 2005, loc. 24839, ISBN 0-415-23440-9 .
- ↑ Eric L.E.L. Flom Eric L.E.L., Silent Film Stars on the Stages of Seattle: A History of Performances by Hollywood Notables, McFarland, 2009, s. 219, ISBN 978-0-7864-3908-9 [dostęp 2018-01-04] (ang.).
- ↑ Eric L.E.L. Flom Eric L.E.L., Silent Film Stars on the Stages of Seattle: A History of Performances by Hollywood Notables, McFarland, 2009, s. 222, ISBN 978-0-7864-3908-9 [dostęp 2018-01-04] (ang.).
