Bies
 | Ten artykuł dotyczy demona. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Bies – w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian personifikacja bliżej nieokreślonego złego ducha, demona zła. Nazwa bies wywodzi się z prasłowiańskiego *bĕsъ, od praindoeuropejskiego *bhoidh-, oznaczającego „powodujący strach, przerażenie”[1].
Biesy mogły wnikać w poszczególne osoby i kierować ich działaniami (stąd określenie „zbiesiony”), przypisywano im też pilnowanie skarbów ukrytych w ziemi. Bytowały w lasach, bagnach i w głębinach wodnych[2].
Po chrystianizacji Słowiańszczyzny określenia bies zaczęto używać jako synonimu pojęcia diabeł.
Zobacz też
 | Zobacz hasło bies w Wikisłowniku |
- czart
- diabeł
- demon
Przypisy
- ↑ Aleksander Gieysztor (Mitologia Słowian 1982 s. 80) widzi pokrewieństwo z litewskim baisa – „strach”, Kazimierz Moszyński (Kultura ludowa Słowian t. 2) łączy ze staroindyjskim bhasah – „światło”, por. Słownik prasłowiański t. 1, s. 244.
- ↑ Pełka L.J., Polska demonologia ludowa, Iskry, Warszawa, 1987.
Bibliografia
- Andrzej MA.M. Kempiński Andrzej MA.M., Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845 .
- Podgórscy B. i A., Wielka Księga Demonów Polskich – leksykon i antologia demonologii ludowej, Wydawnictwo KOS, Katowice 2005. ISBN 83-89375-40-0.
- p
- d
- e
Religia i mitologia Słowian
- БРЭ: 1861775
