Aron Freimann : Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Aron Freimann

Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1871
Wieleń

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1948
Nowy Jork

Zawód, zajęcie

profesor, historyk, judaista

Narodowość

niemiecka

Edukacja

I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kompałły i Wojciecha Lipskiego w Ostrowie Wielkopolskim

Uczelnia

Uniwersytet Humboldtów w Berlinie

Rodzice

Israel Meir Freimann (ojciec)

Multimedia w Wikimedia Commons

Aron Freimann (ur. 5 sierpnia 1871 w Wieleniu, zm. 6 czerwca 1948 w Nowym Jorku) – profesor, historyk, judaista.

Syn orientalisty i filozofa Israela Meira Freimanna.

Absolwent Królewskiego Gimnazjum w Ostrowie (matura 1893). Studiował historię, archiwistykę i orientalistykę na uniwersytetach w Berlinie i w Erlangen. Od 1897 roku rabin (Berlińskie Seminarium Rabiniczne) i doktor filozofii (rozprawa Isagoge des Porphyrius in den syrischen Übersetzungen), od 1919 profesor.

Po studiach osiadł we Frankfurcie nad Menem. Przewodniczył miejscowej Komisji Rytualnej, zasiadał w zarządzie gminy wyznaniowej. Był wieloletnim pracownikiem Frankfurckiej Biblioteki Miejskiej, gdzie rozpoczął pracę w 1898 roku jako bibliotekarz. Zgromadził tam, zapoczątkowany w 1904 roku, wielki zbiór Judaiców i Hebraiców - ówcześnie były to największe tego typu zbiory w Europie, których znaczna część przetrwała do dziś (po wojnie zachowało się ich 20 tysięcy, obecnie zbiór judaików frankfurckiej biblioteki obejmuje ponad 100 tysięcy tomów).

W latach 1900–1921 wydawał wraz z Heinrichem Brodym Zeitschrift für hebräische Bibliographie (Czasopismo Bibliografii Hebrajskiej), a wraz z Markusem Brann'em Germania Judaica (historyczno-leksykograficzne). W latach 1924–1931 redagował Thesaurus typographiae hebraicae saec. XV (Leksykon typografii hebrajskiej w XV wieku), dla którego potrzeb zbierał tysiące judaików z wielu bibliotek europejskich. Współredagował (z Ismarem Elbogenem i Maxem Freudenthalem) Zeitschrift für die Geschichte den Juden in Deutschland (Czasopismo historii Żydów w Niemczech).

Autor wielu publikacji poświęconych historii europejskich Żydów. W latach frankfurckich zajmował się głównie dziejami Żydów w Niemczech, w Pradze, frankfurckimi hebraikami, średniowieczną żydowską poezją religijną oraz postacią Sabbataja Cwi, Żyda podającego się za mesjasza.

Po 1933 roku (dojście Hitlera do władzy) opuszcza przymusowo Niemcy. Do roku 1938 pracuje w dziale manuskryptów Biblioteki Watykańskiej. Od 1938 w Nowym Jorku – profesor Uniwersytetu Yeshiva.

Na pamiątkę rodzinnemu miastu wydał w 1898 roku historię gminy żydowskiej w Ostrowie: Geschichte der israelitischen Gemeinde Ostrowo.