Antonio Eugenio Visconti
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 czerwca 1713 | ||
| Data i miejsce śmierci | 4 marca 1788 | ||
| Arcybiskup Efezu | |||
| Okres sprawowania | 1760-1788 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 22 grudnia 1759 | ||
| Nominacja biskupia | 28 stycznia 1760 | ||
| Sakra biskupia | 16 lutego 1760 | ||
| Kreacja kardynalska | 17 czerwca 1771 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 16 lutego 1760 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Klemens XIII | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Filippo Josiah Caucci | ||||||||
| |||||||||
Antonio Eugenio Visconti (ur. 17 czerwca 1713 w Mediolanie, zm. 4 marca 1788 w Rzymie) – dyplomata papieski z XVIII wieku, nuncjusz apostolski w Polsce w okresie od 22 lutego 1760 do 20 marca 1766, kardynał.
Życiorys
Jego sekretarzem był ksiądz Kajetan Ghigiotti, którego potem (1764) skaptował król Stanisław August Poniatowski. W roku 1766 został nuncjuszem w Wiedniu, jednak dotarł tam dopiero w 1767 roku i przebywał tam do października 1774 roku. W 1771 roku został mianowany kardynałem in pectore; nominację ogłoszono dopiero dwa lata później. Uczestniczył w Konklawe 1774–1775. W kwietniu 1775 otrzymał tytuł prezbitera Santa Croce in Gerusalemme. Od 1782 roku był prefektem Kongregacji Odpustów i Świętych Relikwii.
Bibliografia
- Historia Dyplomacji Polskiej – tom II 1572-1795, PWN Warszawa 1981, s. 527-528.
- VISCONTI, Antonio Eugenio (1713-1788) – dokładna biografia w języku niemieckim
- Nota biograficzna w języku angielskim
