Antoni Brzeżańczyk (1975) |
Data urodzenia | 9 stycznia 1919 |
Data i miejsce śmierci | 26 maja 1987 Wiedeń |
Obywatelstwo | polskie |
Wzrost | 178 cm |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | | Tarnów | | | | Łagiewnianka Kraków | | | | Podgórze Kraków | | | | Kabel Kraków | | | | Strzelecka Poznań | | | | Trzemeszno | | | | Pogoń Mogilno | | | 1947 | Dąb Poznań | | | 1950 | Lechia Gdańsk | | | 1951 | Budowlani Opole | | | 1951 | Budowlani Chorzów | | | 1951–1953 | Kolejarz Poznań | 25 | (4) | 1953–1956 | Stal Mielec | | | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1954–1956 | Stal Mielec | 1956–1957 | Polonia Bydgoszcz | 1957–1958 | Zawisza Bydgoszcz | 1958 | Resovia | 1959–1960 | Stal Mielec | 1961–1962 | Warta Poznań | 1964–1966 | Polska U-19 | 1965–1966 | Odra Opole | 1966 | Polska | 1967–1968 | Olimpia Poznań | 1968–1969 | Odra Opole | 1969–1971 | Zagłębie Wałbrzych | 1971–1972 | Górnik Zabrze | 1972–1973 | Zagłębie Sosnowiec | 1973–1974 | Polonia Bytom | 1974–1975 | Wisłoka Dębica | 1975–1976 | Feyenoord | 1976–1977 | Rapid Wiedeń | 1978 | Admira Wiedeń | 1978–1979 | AÓ Iraklís | 1979–1980 | PAOK FC (asystent) | 1982–1983 | FC Sankt Veit | 1983–1984 | Wiener SC | 1984–1985 | SV Breitensee | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Antoni Brzeżańczyk[a][1] (ur. 9 stycznia 1919[b], zm. 26 maja 1987 w Wiedniu) – polski piłkarz i trener.
Kariera piłkarska
Antoni Brzeżańczyk był wychowankiem Podgórza Kraków. Podczas swojej kariery piłkarskiej grał w takich klubach jak: Pogoń Mogilno[2], Dąb Poznań, Lechia Gdańsk, Odra Opole, AKS Chorzów, Lech Poznań, Stal Mielec, gdzie był również grającym trenerem.
Kariera trenerska
Antoni Brzeżańczyk po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. W 1954 roku ukończył kurs trenerski w Krakowie. Pierwszym klubem w karierze trenerskiej był Stal Mielec, gdzie był grającym trenerem i doprowadził klub do awansu do III ligi i II ligi. Następnie był trenerem Polonii Bydgoszcz, Zawiszy Bydgoszcz i Resovii Rzeszów. Potem wrócił do Mielca, z którym w 1960 roku uzyskał historyczny awans do ekstraklasy.
Po odejściu ze Stali na krótko wrócił do Poznania, gdzie w 1961 roku podjął pracę z Wartą Poznań. Później nastąpiła prawdziwa trenerska karuzela w jego życiu – GKS Katowice, Olimpia Poznań, Odra Opole.
W latach 1964–1965 był trenerem młodzieżowej reprezentacji Polski, a w 1966 roku został selekcjonerem seniorskiej reprezentacji, prowadząc ją w dziewięciu meczach. Początkowo pracował samodzielnie, od września tworzył selekcjonerski tercet wspólnie z Kazimierzem Górskim i Klemensem Nowakiem[3]. Selekcjonerski debiut Brzeżańczyka miał miejsce na chorzowskim Stadionie Śląskim, a 3 maja 1966 rywalem byli Węgrzy (remis 1:1). Ostatnim meczem, w którym znalazł się na ławce trenerskiej, był rozegrany 22 października 1966 na paryskim Parc des Princes mecz eliminacji Mistrzostw Europy przeciwko trójkolorowym (przegrana 1:2). Łącznie, bilans Antoniego Brzeżańczyka w trakcie jego niespełna półrocznej pracy z reprezentacją Polski, wynosi jedno zwycięstwo (4:0 z Luksemburgiem), trzy remisy oraz pięć porażek. Warto wspomnieć, że w czerwcu 1966 biało-czerwoni udali się na pierwsze w historii południowoamerykańskie tournee, podczas którego rozegrali dwa mecze przeciwko Brazylijczykom (przegrane 1:4 i 1:2) oraz jeden z reprezentacją Argentyny (remis 1:1). Cennym sprawdzianem drużyny prowadzonej przez Brzeżańczyka był mecz z przygotowującą się do Mistrzostw Świata reprezentacją Anglii. 5 lipca 1966 w Chorzowie goście wygrali 1:0 po golu Rogera Hunta, a już 25 dni później celebrowali na londyńskim Wembley zdobycie trofeum mistrzowskiego[4].
W 1969 roku został trenerem Zagłębia Wałbrzych, z którym zajął 3. miejsce w ekstraklasie w sezonie 1970/1971. W sezonie 1971/1972 został trenerem Górnika Zabrze z którym zdobył swoje jedyne mistrzostwo Polski i Puchar Polski. Następnymi klubami w jego karierze były: Zagłębie Sosnowiec, Polonia Bytom i Wisłoka Dębica.
Później wyjechał za granicę i był jednym z niewielu polskich trenerów, którzy odnosili sukcesy zawodowe na Zachodzie. Na początku kwietnia 1975 na własną prośbę rozwiązał umowę z Wisłoką Dębica i w tym samym miesiącu został trenerem holenderskiego Feyenoordu[5]. Następnie prowadził: Rapid Wiedeń, Admirę Wiedeń, Iraklis Saloniki[6], PAOK FC, FC Sankt Veit, Wiener SC[7] oraz SV Breitensee.
Śmierć
Antoni Brzeżańczyk zmarł 26 maja 1987 roku w Wiedniu w wieku 68 lat[8].
Sukcesy
Trenerskie
Stal Mielec
Zagłębie Wałbrzych
Górnik Zabrze
Feyenoord Rotterdam
Rapid Wiedeń
Uwagi
- ↑ Do zakończenia II wojny światowej prawdopodobnie pod innym nazwiskiem.
- ↑ W oficjalnych powojennych dokumentach w miejscu urodzenia widniał Kraków, jednak nie odnaleziono metryki potwierdzającej to zdarzenie. Nie znaleziono też dokumentów potwierdzających inne potencjalne miejsce narodzin związane z brzmieniem nazwiska – Brzeżany.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Piłkarska FUJI, LECH POZNAŃ, s. 231, Katowice 2003.
- ↑ KS POGOŃ MOGILNO – Klub.
- ↑ Fornalik 45. selekcjonerem reprezentacji Polski.
- ↑ AndrzejA. Gowarzewski AndrzejA., Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921-2018, Katowice 2018, s. 102–106, ISBN 978-83-88232-54-1 .
- ↑ A. Brzeżańczyk trenerem Feyenoordu Rotterdam. „Nowiny-Stadion”, s. 1, nr 15 z 14 kwietnia 1975.
- ↑ Greece 1979/80.
- ↑ Trenerzy austriackich klubów.
- ↑ Polacy w wiedeńskich klubach. wieninternational.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-28)]..
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921-2018, Wydawnictwo GiA, Katowice 2018.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
- Józef Witek – Encyklopedia miasta Mielca. Tom 1.
- Korso, 21 stycznia 2004.
Linki zewnętrzne
- Antoni Brzeżańczyk w bazie Hpnn.pl
- Antoni Brzeżańczyk. wikilech.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. w bazie Wikilech.pl
- Antoni Brzezanczyk, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] .
- Antoni Brzeżańczyk w bazie Rapidarchiv.at (niem.)
- Antoni Brzeżańczyk w bazie Worldfootball.net (ang.)
Kariera trenerska
- ↑ trener tymczasowy
- ↑ trener zastępczy
- Szkolnikowski (1921)
- Lustgarten, Obrubański i Ziemiański (1922)
- Cetnarowski, Jentys i Lustgarten (1922)
- Glabisz, Kuchar i Obrubański (1923)
- Obrubański (1924)
- Orzelski[A] (1924)
- Rosenstock[A] (1924)
- Kuchar (1925)
- Synowiec (1925–27)
- Kuchar (1928)
- Loth (1929–31)
- Przeworski[A] (1931)
- Kałuża[A] (1931)
- Kałuża (1932–39)
- Loth[A] (1932, 1934)
- Przeworski[A] (1935)
- Otto[A] (1936)
- Przeworski[A] (1937)
- Kossok[A] (1937)
- Spoida[A] (1938)
- Reyman (1945–47)
- Bergtal, Krug i Przeworski (1947–48)
- Alfus (1948)
- Krug (1948)
- Krug, J. Nowak i Przeworski (1948)
- Szymkowiak, Izdebski, Kisieliński, Krug i Śmiglak (1949–50)
- Szymkowiak, Kaczanowski, Kisieliński i Krug (1950)
- Koncewicz[A] (1950)
- Koncewicz, Kaczanowski i Szymkowiak (1951)
- Koncewicz[A] (1951)
- Koncewicz (1951–52)
- Matyas[A] (1952)
- Matyas (1952)
- Foryś (1952)
- Koncewicz (1953)
- Hájdu i Cebula (1954)
- Jesionka i Matyas (1954)
- Koncewicz (1955–56)
- Nowakowski, Sitko i Woźniak (1956)
- Krug, Dyrda i Reyman (1956–57)
- Reyman, Dyrda i Ziemian (1957)
- Reyman i Dyrda (1957)
- Reyman, Dyrda i Szymaniak (1958–59)
- Krug (1959–62)
- Motoczyński, Foryś i Pegza (1963–64)
- Motoczyński, Koncewicz i Krawczyk (1964–66)
- Koncewicz[A] (1966)
- Brzeżańczyk (1966)
- K. Nowak, Brzeżańczyk i Górski (1966)
- Matyas (1966–67)
- Koncewicz (1968–70)
- Górski (1970–76)
- Strejlau[A] (1974)
- Gmoch (1976–78)
- Kulesza (1978–80)
- Piechniczek (1981–86)
- Obrębski[A] (1981)
- Blaut[A] (1985)
- Łazarek (1986–89)
- Strejlau (1989–93)
- Ćmikiewicz[A] (1991)
- Ćmikiewicz (1993)
- Apostel (1993–95)
- Stachurski (1995–96)
- Piechniczek (1996–97)
- Pawlak (1997)
- Wójcik (1997–99)
- Engel (2000–02)
- Boniek (2002)
- Janas (2002–06)
- Beenhakker (2006–09)
- Majewski (2009)
- Smuda (2009–12)
- Fornalik (2012–13)
- Nawałka (2013–18)
- Brzęczek (2018–21)
- Sousa (2021)
- Michniewicz (2022)
- Santos (2023)
- Probierz (od 2023)
|
- Śmiglak (1948–1954?)
- Fogl (?–?)
- Tarka (1958–1960)
- Tarka (1958–1960)
- Zbroja (1961)
- Pikulik (1961)
- Chudziak (1961–1963?)
- Gracz (1963–196?)
- Czapczyk (1966)
- Brzeżańczyk (1967–68)
- Lemiszko (1968–69)
- Kołtuniak (1969)
- Hodżew (1970)
- Szczepański (1970–71)
- Samolczyk (1973?–74)
- Komasa (1975–1976)
- Samolczyk (1977–1978)
- Kołtuniak (1978)
- Czapczyk (1978–79)
- Komasa (1979–82)
- Różański (1982–1983)
- Komasa (1984)
- Jakubowski (1984–85)
- Stępczak (1985)
- Podedworny (1985–86)
- Kopa (1987)
- Nowok (1988)
- Szuba (1989)
- Różański (1989)
- Kostka i Różański (1989)
- Kostka i Szuba (1990)
- Wieczorek (1990)
- Szuba (1990–91)
- Król (1992[A])
- Wojciechowski (1992)
- Kowalski (1992–1993)
- Białek (1993)
- Lato (1993–1995)
- Kasalik (1995)
|
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ a b c d e f trener tymczasowy
- ↑ trener zastępczy
- ↑ a b c trener tymczasowy
- Markowits (1959–61)
- Tomašević (1961–62)
- Mrnek (1962–63)
- Takač (1963–64)
- Čabrić (1964–65)
- Milošević (1965–66)
- Karapatis (1967–69)
- Spajić (1969–72)
- Petropulos (1971–72)
- Zahariades (1972–73)
- Spajić (1974–75)
- Shannon (1975–76)
- Belis (1976–78)
- Karapatis (1978)
- Brzeżańczyk (1978–79)
- Karapatis (1980)
- Batakis (1980–81)
- Cacewski (1981–83)
- Batakis (1983)
- Rausch (1983–85)
- Kopa (1985)
- Batakis (1985–86)
- Alefantos (1986)
- Ferner (1986–87)
- Archontidis (1987)
- Aidiniou (1987)
- Fanaras (1987)
- (c) Alefantos (1987)
- Fanaras (1987–88)
- (c) Simonsson (1988–90)
- Batakis (1990–91)
- Libregts (1991–94)
- Mitošević (1994–96)
- Antoniadis (1996–97)
- Panagulias (1997)
- Paraschos (1997–98)
- Dojczinowski (1998)
- Jingblad (1999)
- Anastasiadis (1999–2000)
- Kirastas (2000)
- Anastasiadis (2001–02)
- Jovanović (2002)
- Gerards (2003–04)
- Jingblad (2004)
- Markarian (2004–05)
- Kofidis (2005–07)
- Bubenko (2007)
- Jovanović (2007–08)
- Pedraza (2008)
- Katsavakis (2008–09)
- Protasow (2009)
- Kofidis (2009–10)
- Bubenko (2010)
- Uzunidis (2010–11)
- Paraschos (2011)
- Spirogiannis (2011)
- Papadopoulos (2011–12)
- Strantzalis (2012–13)
- Chatzinikolaou (2013)
- Gogić (2013)
- Hoyos (2013–14)
- Papadopoulos (2014–16)
- Amanatidis (2016)
- Pantelidis (2016–17)
- Anastasiadis (2017-18)
- Baxevanos (2018)
- Vosniadis (2018)
- Eleftheropoulos (2018)
- Roca (2018-19)
- Troisi (2019)
- Kechagias (2019-20)
- Akritopoulos (2020-21)
- Baxevanos (2021)
- Theodoridis (2021)
- Georgiadis (od 2021)
|
Mistrzostwa Polski | |
---|
Ekstraklasa polska | |
---|
Mistrzostwa Polski | |
---|
Ekstraklasa polska | - 1948: Průha, Malczyk
- 1949: Kuchynka
- 1950: Kuchynka
- 1951: Koncewicz
- 1952: Cebula
- 1953: Cebula
- 1954: Koncewicz
- 1955: Steiner
- 1956: Koncewicz
- 1957: Opata
- 1958: Król
- 1959: Steiner
- 1960: Steiner, Cebula, Szolar
- 1961: Dziwisz
- 1962: Skolik
- 1963: Cebula
- 1964: Cebula, Farsang
- 1965: Farsang
- 1966: Farsang, Giergiel
- 1967: Kalocsay
- 1968: Wieczorek
- 1969: Vejvoda
- 1970: Zientara
- 1971: Szusza
- 1972: Brzeżańczyk, Kowalski
- 1973: Kontha
- 1974: Vičan
- 1975: Vičan
- 1976: Zientara
- 1977: Żmuda
- 1978: Lenczyk
- 1979: Jezierski
- 1980: Kostka
- 1981: Machciński
- 1982: Żmuda
- 1983: Łazarek
- 1984: Łazarek
- 1985: Kostka
- 1986: Kostka
- 1987: Piechniczek
- 1988: Bochynek
- 1989: Wyrobek
- 1990: Kopa i Strugarek
- 1991: Świerk, Putyra
- 1992: Apostel
- 1993: Apostel, Jakóbczak
- 1994: Wójcik, Janas
- 1995: Janas
- 1996: Smuda
- 1997: Smuda
- 1998: Dziuba, Polak
- 1999: Smuda
- 2000: Engel, Wdowczyk
- 2001: Nawałka
- 2002: Okuka
- 2003: Kasperczak
- 2004: Kasperczak
- 2005: Lička
- 2006: Wdowczyk
- 2007: Michniewicz
- 2008: Skorża
- 2009: Skorża
- 2010: J.B. Zieliński
- 2011: Maaskant
- 2012: Lenczyk
- 2013: Urban
- 2014: Berg
- 2015: Skorża
- 2016: Czerczesow
- 2017: Magiera
- 2018: Klafurić
- 2019: Fornalik
- 2020: Vuković
- 2021: Michniewicz
- 2022: Skorża
- 2023: Papszun
|
---|