Albin Dunajewski

Albin Dunajewski
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1817
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1894
Kraków

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie

Biskup diecezjalny krakowski
Okres sprawowania

1879–1894

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 lipca 1861

Nominacja biskupia

15 maja 1879

Sakra biskupia

8 czerwca 1879

Kreacja kardynalska

23 czerwca 1890
Leon XIII

Kościół tytularny

Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 czerwca 1879

Konsekrator

Lodovico Jacobini

Współkonsekratorzy

Anton Josef Gruscha
Jan Saturnin Stupnicki

Konsekrowani biskupi
Ignacy Łobos 16 kwietnia 1882
Izaak Mikołaj Isakowicz 27 sierpnia 1882
Współkonsekrowani biskupi
Seweryn Morawski 26 czerwca 1881
Franciszek Śniegoń 30 września 1883

Albin Dunajewski herbu Sas (ur. 1 marca 1817 w Stanisławowie, zm. 18 czerwca 1894 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny krakowski w latach 1879–1894, kardynał prezbiter od 1890.

Życiorys

Urodził się w rodzinie o tradycjach szlacheckich jako syn Szymona i Antoniny z Błażowskich. Był starszym bratem Juliana, późniejszego profesora ekonomii i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz ministra skarbu Austrii[1]. Był krewnym Zofii Macharskiej, matki kardynała Franciszka Macharskiego[2].

Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w C.K. gimnazjum w Nowym Sączu i czteroletnich, przerwanych studiach w seminarium duchownym ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Za działalność w organizacjach niepodległościowych sąd austriacki skazał go na karę śmierci, którą zamieniono na 8 lat tzw. twierdzy (1844/1845). Uzyskawszy amnestię w 1848, podjął pracę w sądownictwie.

Po śmierci narzeczonej wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie w 1861 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1862 powołano go na stanowisko rektora Seminarium Archidiecezjalnego w Warszawie. Na przełomie lat 1864/1865 sprawował funkcję wikariusza parafii Wszystkich Świętych w Rudawie[3]. Do Krakowa wrócił w 1865 i sprawował tam różne funkcje duszpasterskie i kurialne. W 1877 otrzymał godność prałata papieskiego.

W 1879 został prekonizowany biskupem diecezjalnym diecezji krakowskiej. Sakrę biskupią przyjął 8 czerwca 1879 w Krakowie z rąk nuncjusza w Austrii Lodovica Jacobiniego. 8 września 1883 koronował obraz Matki Bożej Piaskowej w kościele karmelitów w Krakowie[4] (pierwsza koronacja obrazu w diecezji krakowskiej), a następnie w 1887 ukoronował obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej. Od cesarza Franciszka Józefa I uzyskał w 1889 dla siebie i następców tytuł książęcy. W 1890 został kreowany przez papieża Leona XIII kardynałem, prezbiterem Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio.

Został pochowany w katedrze na Wawelu, pod konfesją św. Stanisława.

Pamiętnikarka Maria Kietlińska wspominała Albina Dunajewskiego jeszcze przed wstąpieniem do stanu duchownego: „Albin Dunajewski, sekretarz hr. Adama Potockiego, częstym i zawsze mile widzianym był gościem w domu moich rodziców. Był to człowiek wielce sympatyczny, rozumny, łagodnego usposobienia, przy tym wesoły, jakiś dziwnie jasny i szczery; pięknej był postawy, blondyn z ładną, pełną brodą, o cerze świeżej a delikatnej”[5]. Autorka przytacza również dramatyczne okoliczności podjęcia ostatecznej decyzji o karierze duchownej (jedna narzeczona zmarła śmiercią samobójczą, druga na tyfus) oraz kilka anegdot z życia Dunajewskiego już jako biskupa (m.in. unikanie korzystania z karety).

W listopadzie 1900 w katedrze wawelskiej w południowym ramieniu ambitu umieszczono pomnik. Jego podstawę tworzy obramienie z czerwonego marmuru obejmujące płytę z brązu z napisem. Nad nią umieszczono popiersie kardynała z białego marmuru autorstwa Mieczysława Leona Zawiejskiego podarowane przez dyrektora Kasy Oszczędności Ślęka[6].

Jego imię nosi jedna z ulic w podkrakowskiej Rudawie.

Przypisy

  1. Dunajewski Albin [online], encyklopediakrakowa.pl [dostęp 2022-10-03] .
  2. T. Isakowicz-Zaleski: „Zgodnie z sumieniem". tygodnikpowszechny.pl, 2007-01-22. [dostęp 2022-09-30].
  3. Historia parafii i kościoła. parafiarudawa.pl. [dostęp 2016-11-14].
  4. Kaplica Matki Bożej „Piaskowej”. krakow.karmelici.pl (arch.). [dostęp 2024-02-03].
  5. M. Kietlińska, Wspomnienia, Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków 1986.
  6. Pomnik śp. kardynała Albina Dunajewskiego. „Czas”. R. 53, nr 269, s. 2, 1900-11-02. [dostęp 2017-08-28]. 

Linki zewnętrzne

  • Nota biograficzna Albina Dunajewskiego na stronie archidiecezji krakowskiej. [dostęp 2012-09-10].
  • Albin Dunajewski w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2018-05-23] (ang.)
  • Albin Dunajewski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-27]  (ang.).
  • Życiorys Albina Dunajewskiego na stronie stanislawow.net. [dostęp 2012-05-21].
  • p
  • d
  • e
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
  • p
  • d
  • e
Zmarli kardynałowie
Zmarli byli kardynałowie
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich
Żyjący kardynałowie elektorzy

kursywą oznaczono kardynałów mianowanych przez antypapieża Feliksa V
w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000108774324
  • VIAF: 20560115
  • LCCN: n2007034225
  • GND: 122301676
  • Open Library: OL4989758A
  • PLWABN: 9810569387705606
  • NUKAT: n99054778
  • LIH: LNB:VZv;=B8
  • WorldCat: lccn-n2007034225
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3894864