2 Brygada Artylerii Pieszej

2 Brygada Artylerii Pieszej – jednostka artylerii Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.

Skład organizacyjny i obsada personalna

dowództwo brygady - Kock

dowódcy brygady

pułkownik Jan Krysiński

pułkownik Karol Weisflog

2 kompania pozycyjna^[1] - Puławy

dowódcy 2 kompanii pozycyjnej

Jan Bujalski – do 1818

Franciszek Piętka - do 1819

Karol Cichocki - do 1821

podpułkownik Franciszek Piętka

3 kompania lekka^[1] - Kock

dowódca 3 kompanii lekkiej

Karol Weisflog

4 kompania lekka^[1] - Radzyń

dowódcy 4 kompanii lekkiej

Adam Schubert - do 1818

Jan Bujalski - do 1827

kapitan Krzysztof Koryzna

Dowódcą artylerii pozycyjnej i lekkiej był generał brygady Jakub Redel

Mundur

Kurtka mundurowa, kroju piechoty, zielona z wyłogami, kołnierzem i rękawami czarnymi, z wypustkami pąsowymi i czarną patką na rękawach, guziki żółte metalowe z wyobrażeniem granatu z płomieniem, pod nim dwie skrzyżowane lufy armatnie^[2]. Naramienniki sukienne z wyciętymi cyframi l lub 2 i podłożone żółtym suknem.

Lejbiki zielone z czarnym kołnierzem, wypustkami pąsowymi na kołnierzu i rękawach, guziki mundurowe, naramienniki jak przy kurtce^[2].

Spodnie zimowe sukienne zielone z wypustką pąsową; latem czechczery. Płaszcze szare z kołnierzem czarnym, wypustką pąsową z naramiennikami. Kaszkiet z pomponem i kordonami czerwonymi, podpinka metalowa żółta z granatem, orzeł z białej blachy, pod nim dwie lufy armatnie^[2].

Furażerka zielona z czarnym lampasem i trzema pąsowymi wypustkami^[2]. Felcechy z czerwonymi pomponami. Wszystkie lederwerki biało kredowane. Na patrontaszu granat metalowy żółty o trzech płomieniach^[2].

Ubiór oficerów podobny do ubioru oficerów piechoty pełniących służbę konno z uwzględnieniem kolorów artylerii konnej.

Osiodłanie i czaprak kroju jak dla oficerów piechoty, pełniących służbę konno. Kolor sukna zielony, galony złote po ich brzegach, wypustki pąsowe^[2].

Zobacz też

• Jednostki artylerii Wojska Polskiego
• Jan Flasieński

Przypisy

Bibliografia

• Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.brak strony w książce
• Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydaw. Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
• Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
• Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.