Ślizg słodkowodny

Ślizg słodkowodny

Salaria fluviatilis[1]
(Asso, 1801)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	ślizgowce
Rodzina	ślizgowate
Rodzaj	Salaria
Gatunek	ślizg słodkowodny
Synonimy Blennius alpestris Blanchard, 1866 Blennius anticolus Bonaparte, 1840 Blennius cagnota Valenciennes, 1836 Blennius fluviatilis Asso, 1801 Blennius frater Bloch & Schneider, 1801 Blennius inaequalis Valenciennes, 1836 Blennius lupulus Bonaparte, 1840 Blennius petteri Heckel & Kner, 1858 Blennius vulgaris Pollini, 1816 Ichthyocoris pollinii Bonaparte, 1846 Salarias fluviatilis Asso, 1801 Salarias varus Risso, 1827
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Ślizg słodkowodny^[3], ślizg rzeczny^[4] (Salaria fluviatilis) – gatunek ryby z rodziny ślizgowatych. Jedyny słodkowodny, europejski przedstawiciel tej rodziny.

Występowanie

Południowa i wschodnia Hiszpania, południowa Francja, Włochy, Dalmacja, zachodnia i południowa Turcja oraz Maroko, Algieria i wyspy na Morzu Śródziemnym.

Żyje zarówno w przybrzeżnych wodach morskich jak i jeziorach, wolno płynących rzekach i kanałach. Żyje przy dnie chowając się pod kamieniami. Młode osobniki często żyją w stadach, starsze są samotnikami.

Opis

Osiąga 10(15) cm długości. Ciało wydłużone, pokryte grubą skórą i szczątkowymi łuskami. Na szczycie głowy występuje niski, mięsisty czub silniej rozwinięty u samców. Otwór gębowy mały, uzębiony, w każdej szczęce jeden ząb jest znacznie większy i zagięty do tyłu. Nad oczami niewielkie, mięsiste czułki. Płetwa grzbietowa jednakowej wysokości na całej długości, zaczyna się tuż za głową i biegnie aż do płetwy ogonowej która jest zaokrąglona.

Grzbiet oliwkowobrązowy, boki jaśniejsze, brzuch żółtawobiały. Na grzbiecie i bokach występują ciemnobrązowe plamki i prążki. Na policzkach 3 brązowe paski. Na płetwie grzbietowej ciemne plamy. Ubarwienie zmienne, zależne od środowiska.

Odżywianie

Żywi się bezkręgowcami dennymi.

Rozród

W czasie tarła samiec wyszukuje zagłębienie pod kamieniem którego broni przed innymi samcami. W tym czasie jego ciało staje się prawie czarne. Falującymi ruchami zwabia samicę, która składa jaja w górnej części jamki. Samiec opiekuje się nią, za pomocą ruchów ciała i płetw zapewniając stały dopływ świeżej wody. Przy temperaturze 20 °C wylęg następuje po około 14 dniach.

Przypisy

Bibliografia

• Jiří Čihař, przewodnik ryby słodkowodne, Multico Warszawa 1992, ISBN 83-7073-007-8.