Ćajtanja Mahaprabhu : Życiorys, Zobacz też, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Ćajtanja Mahaprabhu

Ten artykuł od 2019-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ćajtanja Mahaprabhu (dewanagari चैतन्य महाप्रभु, ang. Chaitanya Mahaprabhu, właściwie: Wiśwambharamiśra, także: Gaura, Gauranga) (ur. 1486 w Majapur, zm. 1534) – XVI-wieczny święty, duchowny, mistyk i reformator hinduizmu.

Żył w Bengalu w Indiach (obecne tereny Bengalu Zachodniego i Bangladeszu). Promotor bhaktijogi – miłosnego oddania Bogu, wielbionego jako Kryszna. Wielu jego wisznuickich zwolenników czci go jako awatara (wcielenie) samego Kryszny. Jego przydomek Gaura [wym. goura] odnosi się do jaśniejącej, złotej cery. Biografia Ćajtanji została spisana w bengali w książce „Śri Ćajtanja Ćaritamrita”.

Życiorys

Po opuszczeniu domu w Bengalu Ćajtanja został ascetą i przez trzy lata podróżował po całych Indiach, intonując nieustannie imiona Kryszny. Spopularyzował w ten sposób Maha Mantrę: „Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare”. Ostatnie 28 lat swojego życia Ćajtanja spędził w Puri w Orisie, w wielkiej świątyni Dźagannathy. Król Orisy, Maharadża Prataparudra, uznał go za inkarnację Kryszny i stał się jego wyznawcą. Misją Ćaitanji było upowszechnienie intonowania imion Kryszny w połączeniu ze śpiewem i tańcem i obudzenie w ten sposób uśpionej w ludziach miłości do Boga.

Ćajtanja przejął ze szkoły Madhwy negację monizmu Śankary oraz kult Kryszny jako Najwyższej Osoby Boga; od Ramanudźi oddanie dla Pana (prapatti) i pełnienie służby dla jego wielbicieli; od Wisznuswamiego zaczerpnął panteistyczny obraz Boga oraz spontaniczne oddanie; z nauk Nimbarki przejął bhadźana – sposób wielbienia Kryszny przez gopi z Vrindavanu.

Jego uczniem i przyjacielem był Nitjananda, który jest w gaudija wisznuizmie wspólnie z Ćajtanją czczony jako para Gaura-Nitai, uznawana za inkarnację boskiej pary braci: Balaramy (Nitjananda) i Kryszny (Ćajtanja). Jest jednym z Pięciu Aspektów Boga (Panćatattwa). Najbliższym przyjacielem i współpracownikiem Ćajtanji był Gadadhara Pandita, razem z Ćajtanją czczony jako boska para Śri Gaura-Gadadhara, uważana za wcielenie boskiej pary: Kryszny i Radhy/Rukmini.

Uczniami Ćajtanji i propagatorami jego nauk było sześciu Goswamich z Wryndawany.

W XX wieku kult i nauki Ćajtanji dotarły na Zachód za pośrednictwem Bhaktivedanty Swamiego i założonego przez niego w 1966 r. ISKCON-u, a później głoszone były również przez innych zwolenników Gaurangi.

Ku czci pojawienia się (urodzin) Ćajtanji obchodzone jest coroczne święto Gaura Purnima^[1].