Spectraalindex

De spectraalindex (meestal aangegeven met ${\displaystyle \alpha }$) van een bron geeft in de astronomie zekere informatie over de eigenschappen van de bron. De spectraalindex wordt berekend uit de fluxdichtheid ${\displaystyle S=\nu ^{\alpha }}$, waar ${\displaystyle S}$ de fluxdichtheid aangeeft en ${\displaystyle \nu }$, de frequentie.

Uit metingen van de fluxdichtheid bij twee frequenties kan de spectraalindex berekend worden volgens:

${\displaystyle \alpha ={\frac {\log(S_{1}/S_{2})}{\log(\nu _{1}/\nu _{2})}}}$

Een nauwkeurigere beschrijving van de emissie van een bron wordt gegeven door de spectrale energieverdeling (SED; Spectral Energy Distribution).

Interpretatie

Een spectraalindex van -0,1 duidt op een thermische bron waarbij de emissie ontstaat als remstraling (zoals een H-II-gebied), terwijl een spectraalindex van -0.7 aangeeft dat de emissie afkomstig is van synchrotronstraling (zoals een supernovarest).