De 86e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 3 juli 1999 in Le Puy-du-Fou. Hij eindigde op 25 juli in Parijs.
Verloop
Er stonden 180 renners verdeeld over 20 ploegen aan de start. Deze Tour stond in het teken van de wedergeboorte van Lance Armstrong, die na een drie jaar lang gevecht tegen kanker terugkeerde op het wielertoneel. Al tijdens de proloog bleek de kracht van de Amerikaan, die ook won in de eerste etappe.
De tour ging van start zonder Marco Pantani, de winnaar van het jaar daarvoor, omdat deze vanwege doping eerder dat jaar uit de Giro d'Italia was gezet.
Tijdens de vlakke ritten moest Armstrong de gele trui al snel weer afstaan, maar in de bergen kon niemand hem bijbenen. Armstrong won deze editie van de Ronde van Frankrijk. In 2012 bleek echter dat hij doping heeft gebruikt. Hierop besloot de UCI Armstrong als winnaar te schrappen. Tourdirecteur Christian Prudhomme besloot om geen nieuwe winnaar aan te wijzen.[1]
Belgische en Nederlandse prestaties
In totaal namen er 15 Belgen en 6 Nederlanders deel aan de Tour van 1999.
Belgische etappezeges
- Tom Steels won de 2e etappe van Challans naar Saint-Nazaire, de 3e etappe van Nantes naar Laval en de 17e etappe van Mourenx naar Bordeaux.
- Ludo Dierckxsens won de 11e etappe van Bourg d'Oisans naar Saint-Étienne.
Nederlandse etappezeges
- In 1999 was er geen Nederlandse etappeoverwinning.
Etappe-overzicht
datum | etappe | route | afstand | winnaar | ploeg | klassementsleider |
3 juli | Proloog | Puy du Fou (ITT) | 6,8 km | Lance Armstrong | US Postal | Lance Armstrong |
4 juli | 1 | Montaigu - Challans | 208,0 km | Jaan Kirsipuu | Casino |
5 juli | 2 | Challans - Saint-Nazaire | 176,0 km | Tom Steels | Mapei | Jaan Kirsipuu |
6 juli | 3 | Nantes - Laval | 194,5 km | Tom Steels | Mapei |
7 juli | 4 | Laval - Blois | 191,0 km | Mario Cipollini | Saeco |
8 juli | 5 | Bonneval - Amiens | 233,5 km | Mario Cipollini | Saeco |
9 juli | 6 | Amiens - Maubeuge | 171,5 km | Mario Cipollini | Saeco |
10 juli | 7 | Avesnes-sur-Helpe - Thionville | 227,0 km | Mario Cipollini | Saeco |
11 juli | 8 | Metz - Metz (ITT) | 56,5 km | Lance Armstrong | US Postal | Lance Armstrong |
12 juli | Rustdag |
13 juli | 9 | Le Grand-Bornand - Sestriere | 213,5 km | Lance Armstrong | US Postal | Lance Armstrong |
14 juli | 10 | Sestriere - l'Alpe d'Huez | 220,5 km | Giuseppe Guerini | Team Deutsche Telekom |
15 juli | 11 | Le Bourg-d'Oisans - Saint-Étienne | 198,5 km | Ludo Dierckxsens | Lampre |
16 juli | 12 | Saint-Galmier - Saint-Flour | 201,5 km | David Etxebarria | ONCE |
17 juli | 13 | Saint-Flour - Albi | 236,5 km | Salvatore Commesso | Saeco |
18 juli | 14 | Castres - Saint-Gaudens | 199,0 km | Dmitri Konysjev | Mercatone Uno |
19 juli | Rustdag |
20 juli | 15 | Saint-Gaudens - Piau-Engaly | 173,0 km | Fernando Escartín | Kelme | Lance Armstrong |
21 juli | 16 | Lannemezan - Pau | 192,0 km | David Etxebarria | ONCE |
22 juli | 17 | Mourenx - Bordeaux | 200,0 km | Tom Steels | Mapei |
23 juli | 18 | Jonzac - Futuroscope | 187,0 km | Gianpaolo Mondini | Cantina Tollo |
24 juli | 19 | Futuroscope - Futuroscope (ITT) | 57,0 km | Lance Armstrong | US Postal |
25 juli | 20 | Arpajon - Parijs | 143,5 km | Robbie McEwen | Rabobank |
Klassementsleiders na elke etappe
Eindklassementen
Trivia
- Het Nederlandse sportprogramma Bureau Sport onderzocht wie de winnaar van deze ronde zou geweest zijn, als alle renners met dopingperikelen zouden geschrapt worden. Het bleek Kurt Van De Wouwer te zijn, die eerst op de 11e plaats stond.[2]
Bronnen - ↑ a b http://www.nytimes.com/2012/10/23/sports/cycling/armstrong-stripped-of-his-7-tour-de-france-titles.html?_r=0
- ↑ Bureau Sport - De Tourwinnaar van 1999, Youtube, 27 juni 2015
|